Starożytni Grecy są nierzadko postrzegani jako pionierzy zachodniej medycyny od ponad 2000 lat. Wprawdzie od tego czasu nasze rozumienie ludzkiego ciała i formy jego leczenia przeobraziły się nie do poznania. Teraz mamy o wiele bardziej rozległy obraz medycyny, to jednak starożytni Grecy mogą pomóc rozważyć wiele zagadnień, które są nadal aktualne. Z jakiego powodu mamy zawracać sobie głowę rozpatrywaniem medycyny od czasów, zanim ludzie wiedzieli o zarazkach, antybiotykach, krążeniu krwi czy środkach znieczulających? To pytanie może wydawać się ekscytującym pretekstem do zgłębiania osiągnięć starożytnych Greków. Medycyna nie jest jakimś linearnym procesem, w którym bezustannie kroczymy w kierunku „prawdy”. Ma swoje wzloty i upadki, a nowe innowacje nie zawsze są aprobowane. Sekcja człowieka jako strategia do poznania, jak działa ciało, została przeprowadzona w III wieku p.n.e., ale wkrótce została odłożona na setki lat. Mając to na uwadze, możemy zbadać, dlaczego wybrane sposoby leczenia są akceptowane lub negowane.Grecy uczą nas również, że nauka o chorobach musi mieć właściwy wymiar dla swoich odbiorców. To nie było jak nasze szukanie „pigułki na każdą chorobę” czy identyczne leczenie choroby niezależnie od pacjenta. Medycyna powinna być dogłębna, zapobiegawcza a także dostosowana do odrębnych potrzeb. Podobnie jak w skutek aktualnych badań genetycznych, dostosowanie medycyny do każdej osoby znowu stało się przedmiotem zainteresowania medycyny. Od starożytnych Greków możemy się wiele nauczyć.